ตอนที่ 6 : ความจริงจากปากจองกุก CUT

"อึก" ตาผมแทบจะหลุดออกมานอกเบ้าเมื่อรับรู้ไดhถึงสิ่งแปลกปลอมที่ถูกแทรกเข้ามาในขณะที่จีมินกำลังหลอกล่อผมให้ดิ่งลงไปในห้วงภาพลวงตาของเขา จีมินรีบกดจูบลงมาเพราะเขารู้ว่าผมจะต้องแหกปากพ่นคำหยาบใส่เขารัวๆแน่ๆ มือผมถูกยกขึ้นมาทำหน้าที่ของมันทันที ทั้งจิกทั้งตีหลังจีมินรัวๆ แต่ก็ต้องชะงักกลางคันเมื่อจีมินขยับส่วนล่างที่ถูกดันเข้ามาเมื่อครู่อย่างรวดเร็วโดยไม่ได้กลัวเลยว่าผมจะพร้อมหรือยังไม่พร้อม






เจ็บ






คำนี้วนซ้ำๆอยู่ในหัวผมทันทีที่จีมินเริ่มกิจกรรมครั้งใหม่








พับ พับ พับ






เสียงน่ารังเกียจของเนื้อกระทบกันดังขึ้นเมื่อจีมินเล่นกระแทกใส่ผมรัวๆโดยไม่ผ่อนแรงสักนิด ลิ้นร้อนก็กวาดต้อนลิ้นผมอย่างสนุกสนาน ผมได้แต่จิกเล็บลงบนหลังจีมินเพราะไม่รู้ว่ามันจะทำอะไรไปได้มากกว่านี้อีกแล้ว





"ฮื่อ อื้อ" ผมหลุดปากครางทันทีที่จีมินปล่อยให้ริมฝีปากผมเป็นอิสระ เมื่อรู้ตัวว่าร้องเสียงน่าเกลียดออกไปก็รีบกัดปากทันที








บ้าเอ้ย








จีมินใช้แขนทั้งสองข้างสอดเข้ามาใต้คอผมแล้วโอบไหล่ผมไว้หลวมๆ เขาซุกหน้าลงกับหมอนข้างคอผม เสียงซี้ดปากดังมาเป็นระยะๆพร้อมกับลมหายใจฟึดฟัดที่อยู่ข้างหูทำให้ผมขนลุก 






อยากจะด่าแต่ก็กลัวว่าไอที่ปล่อยออกไปจะเป็นเสียงครางแทนเสียงด่า เลยได้แต่กัดปากข่มอารมณ์ตัวเองไว้







"ฮื่อ" เสียงสูงซี้ดปากเมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังเสียวแบบจับใจ ส่วนผมก็ได้แต่จิกเล็บลงบนหลังชื้นเหงื่อ







มือข้างหนึ่งของจีมินถูกเจ้าตัวใช้เอื้อมลงไปชักนำแกนกายผมเพื่อให้ผมเกิดอารมณ์ร่วมมากยิ่งขึ้น






"ฮื่อ" ผมรีบยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาปิดปากเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังจะเปล่งเสียงน่าเกลียดๆออกมา






พับ พับ พับ






จีมินเริ่มกระแทกแรงกว่าเดิมจนมันลึกเกินไป ผมเลยทุบหลังจีมินดังปั่กเป็นการเตือนว่าลึกไปแต่มีเหรอจีมินจะสนใจ เขากลับยิ่งสนุกกับมันด้วยการถอดแกนกายออกไปจนเกือบหลุดแล้วก็กระแทกเข้ามาจนสุดความยาวของมันจนผมรู้สึกจุก





"มะ มาก อื้อ ไปแล้ว ฮื่อออออ" พูดยังไม่ทันขาดคำจีมินก็ทำแบบเดิมซ้ำอีกจนผมเผลอครางออกมาเสียงยาน






ตอนนี้มันไม่ได้จุกอย่างเดียวมันกลับเสียวท้องน้อยไปด้วย






ผมไม่อยาก ไม่อยากเลย ไม่อยากมีอารมณ์ร่วมไปกับจีมิน





แต่ดูเหมือนร่างกายจะไม่เป็นไปตามที่สมองคิดเอาสะเลย





ขาผมเริ่มอ้ากว้างขึ้นกว่าเดิมเพื่อให้จีมินทำอะไรได้สะดวกขึ้น





ผมหลับตาแน่นเมื่อรู้สึกว่าใกล้จะถึงฝั่งฝันเต็มที แต่ก็ต้องชะงักเมื่อจีมินหยุดปรนเปรอแกนกายผมสะดื้อๆ







ไอเหี้ย มันทรมานไหมล่ะ







จีมินโน้มตัวขึ้นนั่งคร่อมผมแล้วใช้แขนทั้งสองข้างของเขาตรึงแขนผมลงกับเตียงเหมือนต้องการจะแกล้งให้ผมทรมานตายไปเพราะไม่ได้ปลดปล่อย รู้สึกปวดหนึบจนอยากจะบ้า ขาผมปัดป่ายไปมาเมื่อความอึดอัดและทรมานแล่นเข้ามาสู่เส้นประสาททุกอนูในร่างกาย





"ฮื่อ ปล่อย ปล่อย" ผมครางฮื่อใส่จีมินด้วยความทรมาน




"ขอร้องผมสิ เดี๊ยวผมจะทำให้ อ่าส์" จีมินโน้มตัวมากระซิบข้างหูผมที่ส่ายหัวไปมาเพราะอึดอัดกับช่วงล่าง ทั้งที่ช่วงล่างของจีมินก็กำลังทำงานอย่างหนักแต่เขาก็ยังมากระซิบผมได้อย่างชิลๆ ผมล่ะสงสัยจริงๆว่าเขาไปเอาไอประสบการณ์แบบนี้มาจากไหน ทำไมถึงได้ดูช่ำชองและชำนาญแบบนี้





"ไม่" ผมส่ายหัวไปมาแบบไม่รู้ทิศทาง ถึงจะทรมานแค่ไหนก็ไม่ยอมเสียหน้าหรอก





จีมินยักไหล่อย่างไม่สนใจแล้วตั้งหน้าตั้งตากระแทกใส่ผมทั้งเร็วและแรงจนผมคิดว่าเอวผมอาจจะหักหรือหลุดได้ หัวผมสั่นครอนไปตามแรงกระแทกของจีมิน จนเขากระแทกแรงๆอีกสามสี่ครั้งผมก็รู้สึกได้ถึงความอุ่นวาบภายในช่องทางด้านหลัง เสียงหอบหายใจของจีมินดังขึ้นอยู่ใกล้ๆหูบอกให้ผมรู้ว่าเขาทาบทับตัวลงมาใส่ผม มือถูกปล่อยเป็นอิสระทันทีที่จีมินทาบตัวลงมา




เออ เขาน่ะสบายเพราะปลดปล่อยออกมาสะจนมันทะลักออกมาเปื้อนเตียงจนแฉะไปหมดไหนจะของเก่าที่ยังไม่แห้งดีอีก 






แต่ผมยังไม่ได้ปล่อยไง  แขนผมยกขึ้นผลักจีมินให้พ้นอย่างเร่งรีบ ขาก็ออกแรงถีบท้องจีมินให้หลบไปให้พ้นทางจนเขากลิ้งตกลงไปข้างเตียง







"เห้ย" เสียงโทนสูงร้องเสียงหลง






ผมไม่รู้ว่าเรียวแรงมันมาจากไหนแต่ตอนนี้รู้แค่ว่าต้องรีบช่วยตัวเองให้เร็วที่สุด






พอลุกขึ้นมานั่งได้มือผมก็รับชักนำแกนกายตัวเองให้พ้นจากความทรมานสักที จีมินโผล่หัวขึ้นมาจากข้างเตียงพร้อมกับสายตาอึ้งๆที่เห็นผมช่วยตัวเองต่อหน้าต่อตาเขาแบบนี้






"ฮื่อ" ผมครางในลำคอเมื่อถึงฝั่งฝัน ดวงตาปิดสนิทพร้อมกับทิ้งตัวลงบนเตียงอีกครั้งด้วยลมหายใจหอบหนักเหมือนเพิ่งไปวิ่งรอบสนามมาสิบรอบ





"แค่ขอให้ผมทำให้มันจะตายหรือไงมินยุนกิ" ผมได้ยินเสียงจีมินแว่วๆแต่ก็ไม่ได้สนใจเพราะผมเหนื่อยและง่วงมาก สติถูกดึงออกไปเมื่อพลังงานของผมหมดเกลี้ยง...





อ่านต่อที่ :  https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1561172&chapter=6